Grupa prawie nieznających się studentów wyjeżdża do odległego hotelu, gdzie mają zaliczyć praktyki. Ośrodek okazuje się zupełnie odizolowany i położony w głębi lasu. Wkrótce też młodzi ludzie poznają swoją szefową (Dorota Łukasiewicz-Kwietniewska). Menadżerka wprowadza nerwową, pełną napięcia atmosferę. Źle traktuje swoich podwładnych, nie okazuje im żadnej wyrozumiałości i zmusza do wykonywania zadań, które wydają się pozbawione sensu. Pozbawia ich także imion; każdy z mężczyzn to od tej pory Paweł, a kobieta Ania. Odizolowanie od świata i ciągłe poniżanie sprawia, że stażyści przestają ukrywać swoje emocje i porzucają zasady społeczne. Obraz jest pracą dyplomową grających w nim studentów Szkoły Filmowej w Łodzi i drugim filmem reżyserki Jagody Szelc.